Kentsel nüfusun artış göstermesi ve hayvan sevenlerinin artması sadece insanlar için mezar yapılacağı anlayışını yok etmiştir. 2000’li yılların başlarında bir ihtiyaçtan dolayı ortaya çıkan hayvan mezarlıklarının sayısı gün geçtikçe artış göstermektedir. İnsanların ekonomik seviyeleri ile de yakından alakadar olan Hayvan mezar bakım hizmetleri sektörü her geçen gün gelişmektedir. Önceden insanların mezarlarına sadece iki adet dikili taş koymakla yetinen toplumumuz günümüzde artık değişik türde evcil hayvanları evlerinde barındırdığından ölen hayvanlarına bile mezar ve mermerden yapılmış mezar taşı imkanı sunmaktadırlar. Hatta hayvanlara verilen isimler ve ölüm tarihleri mermerden yapılmış mezar taşlarını süslemektedir.

Mermer üretimi dünyada hızlı bir şekilde üretildiğinden mezar taşlarının yerini mermerler almıştır. Kent toplumu kendini kalabalıklar içerisinde yalnız hissetmektedir. Çünkü teknolojik gelişmelerle birlikte insanlık ekrana kapandığından çevresini görmemektedir. İnsan ilişkileri iyi olanların bu toplumla yaşama ihtiyacını gidermektedirler. Ancak fıtrat olarak yalnız kalan insanın can sıkıntısından dolayı hayvanlarla yakın iletişim kurmaya başlamıştır. Ne kadar hayvanlarla olan birliktelik uzun olursa, o kadar ölümden sonra o hayvanlardan ayrılmak zor olmaktadır. Bu zorluğun vermiş olduğu bir acıma duygusu da o hayvanları hatırlama adına mezarlarının kayıp olmaması için mermerden mezar yapımını öne çıkarmıştır.

Ölen hayvanlarımızı gömerken sağlık açısından belli kurallara dikkat etmemiz gerekiyor. Ayrıca onları gömeceğimiz yer bir metreye yakın bir mezar çukuru olmalıdır. Çünkü dışarıda gezen hayvanlar kokuları ile mezardaki hayvanları bulup çıkarma ihtimalleri vardır. Bunun dışında toprağın hemen altındaki hayvanlardan üreyen bakteriler mikrop yayma özelliğine sahiptirler. Mikroplarda başta insanlar olmak üzere diğer canlıları tehdit etmektedir. Aslında olaya sadece hayvan mezar bakım hizmetleri olarak ta bakmamak gerekir. Avrupa da olay daha detaylı daha düzenli bir şekilde düşünülerek hayata geçirilmektedir. Evcil hayvanlar için insana nasıl defin işlemi yapılıyorsa ona yakın bir titizlikte defin işlemi yapılmaktadır. Örneğin her hayvana ayrı ayrı olmak üzere tabut bulma imkanı Avrupa da bulunmaktadır. Evcil hayvanların mermer taşı olmadan mezar az bulunmaktadır. Hatta ölen hayvanın mezar taşlarına ismi yazılarak resmide çizilmektedir.

Bazılarında ölen hayvanın heykelini yaparak hatırlanmasını sağlamaktadırlar. Tüm bu açıklamalar ülkemiz içinde bir model olmalı. Diğer bir mesele mermer belki insan mezarlıklarında kullanılmasının fazla bir geçmişi olmamasına rağmen günümüzde hızla kullanımı yayılmaktadır. Bunda insanların refah düzeylerinin artması ve mermer üretimindeki hızlı artışın getirmiş olduğu sonuçtan kaynaklanmaktadır. Bundan dolayı evcil hayvanın mezarı küçük olduğundan mermerinde az kullanılmasına vesile olacak bu durumda hayvan mezarlarının mermerden yapılmasını kolaylaştıracaktır. Sonuç olarak diyebiliriz ki madem ülkemizde evcil hayvan besleme anlayışı hızlı bir şekilde artış göstermektedir. Bu artışın bir sonucu olarakta ölen evcil hayvanlara mezar yeri ve hangi hayvanı nereye gömüldüğünü, kime ait olduğunu gösteren mermer mezar taşlarına da ihtiyaç vardır.